Ереван один из самых древних городов мира.Этот древнейший город был основан еще в 782 году до н.э. царем Древнего Урарту – Аргишти I, который воздвиг крепость на холме Арин-Берд, назвав ее Эребуни. Крепость дала название городу, который разросся вокруг нее на многие сотни километров.Отцом современного города стал архитектор Александр Таманян.Из множества оттенков туфа в Ереване больше всего прижился розовый, отчего армянскую столицу стали именовать «розовым городом».На возвышенности, позади Матенадарана, находится монумент Мать-Армения, изображающий женщину с мечом в руке.Каскад расположен в самом начале улицы имени архитектора Таманяна. У подножия Каскада стоит памятник Таманяну, склонившемуся над своим генеральным планом.
Month: September 2018
Առաջադրանքներ
Վարժ:286
ա) 585*55=32175 բ)5760:6=960
828*882= 730296 8181:9=909
625*304=190000 6090:30=203
գ)548*66=36168 դ)6060:6=1010
555*555=308025 9018:6=1503
642*704=451968 6018:3=2006
Վարժ:299
ա)2170:35=62 բ)1428:14=102
7310:34=215 114036:36=3167,666…
գ) 58500:25=2340 դ) 4590:45=102
1472:23=64 19965:33=650
վարժություն.316
ա)50+5=55 50000+5=50005 1000000+5=100005 բ) 700+70+7=777 3000+300=3300 60000+6000+60=606060
Ընթերցի՛ր Կոմիտասի «Աշուն» ստեղծագործությունը(եթե կարող ես հանգստյան օրերին անգիր սովորել, սովորի՛ր, որովհետև եկող շաբաթվա մեջ հանձնարարելու եմ):
Ընթերցի՛ր Կոմիտասի «Աշուն» ստեղծագործությունը(եթե կարող ես հանգստյան օրերին անգիր սովորել, սովորի՛ր, որովհետև եկող շաբաթվա մեջ հանձնարարելու եմ):
Գործնական աշխատանք
1.Ողկույզ բառի հնչյուններից յուրաքանչյուրով սկսվող բառեր գրի՛ր:
վագր, օր, ղեկավար, կատակ, ուղիղ, յասաման, զարգանալ,
2.Գրի՛ր բառեր, որոնք իրարից մեկ բաղաձայնով են տարբերվում:
Օրինակ՝ պայտ-փայտ, գետ-կետ, շուն-տուն, խոզ-պոզ, սուտ-կուտ, սուտ-սուր, մատ-վատ, պատ-հատ.
3.Այնպիսի բառեր գրի՛ր, որոնցում միաժամանակ լինեն ղ և խ, ճ և ղ, ծ և ղ:
Խաղ, ճյուղ, ծաղրածու,
4.Ծ, ձ, ղ, ճ, ջ, փ, ը հնչյուններով սկսվող բառեր գրի՛ր:
Ծիրան, ձուկ, ղեկ, ճուտ, ջայլամ, փայտփորիկ, ընկույզ:
5.թուր, հուն, բուն բառերի մեջ ավելացրու յ հնչյուն, ի՞նչ բառեր ստացար: Այդ բառերը գործածի՛ր նախադասությունների մեջ:
Դու թյուր կարծիք ունես իմ մասին:
Հերակլեսը հույն հերոս էր:
Արագիլները բույն են հյուսում գարնանը:
Դիցաբանություն և առասպել
Առասպելներում արտացոլված են բարու և չարի, հերոսության և վախկոտության, արդարության և անհավատարմության մասին մարդկանց պատկերացումները:
- Ի՞նչ հասկացանք դիցաբանությունից, ի՞նչ է առասպելը, իրակա՞ն է, թե՝ հորինովի. Դիցաբանությունը դա հին օրերի հորինված պատմություններ էին,որոնց շնորհիվ մարդիկ կարողանում էին բացատրել բնության տարբեր երևույթներ:Առասպելը չափազանցված զրույց է,մարդիկ իրար էին պատմում և փոխանցում այդ պատմությունները ուրիշներին:
2.Ո՞վքեր էին առասպելի հերոսները
հրեշներ վիշապներ և չար ու բարի ոգիներ՝Արալեզ, Հավերժահարս, Քաջք, և այլն
3.Ի՞նչ հայկական առասպելներ ու առասպելական հերոսներ գիտենք/նշել անուններ միայն,/
“Սասնա ծռեր”,”Հայկ և Բելլ,Սասունցի Դավիթ
4.Գիտե՞նք որևէ առասպել, որը կարող ենք ներկայացնել/բանավոր/
5.Ի՞նչ հեթանոսական տաճար/ներ/ գիտեք Հայաստանում:
” Գառնի” տաճար,”Անահիտի”տաճար;
մաթեմատիկա
- Կատարիր բաժանում և արդյունքը ստուգիր բազմապատկումով՝
81900։90=910
199500։70=2850
3204000։80=40050
256860։60=4281
9030։30=301
2448։12=204
25500։25=1020
1472։23=64
7310։34=215
57500։25=2300
2170:35=62
- Հաշվի՛ր արտահայտության արժեքը՝
235‧36=8460
532·280=148960
5257·352=1,850,464
2832·107=303,024
2438‧1460=3,559,480
Գործնական աշխատանք
1.է, ս, ի, տ, լ, ու, մ, օ, կ, ը, ա հնչյուններից որո՞նք են ձայնավորները:
է,ի,ու,օ,ը,ա,
2.Նախադասությունները լրացրո՛ւ:
Հայերենի ձայնավոր հնչյուններն են`ա,,ե,է,ը,ի,ո,ու,օ………:
Հայերենի բաղաձայն հնչյուններն են`բ,գ,դ,զ,թ,ժ,լ,խ,ծ,կ,հ,ձ,ղ,ճ,մ,ն,շ,չպ,ջ,ռ,ս,վ,տ,ր,ց,փ,ք,և,ֆ
3.Շարունակի՛ր շարքը, գրիր ձայնավորով վերջացող երեքական բառ:
Օրինակ՝ գարի, կատու, մաթեմատիկա,էլեկտրաէներգիա:
4.Ձայնավորով սկսվող ու վերջացող հինգ բառ գրի՛ր:
Արու, ընտանի, անսպասելի, եղևնի, ոզնի
- Միևնույն ձայնավորով վերջացող հինգ բառ գրի՛ր:
- Այգի,քամի,գարի,բարի,անտանելի
Հյուսիսային Ամերիկա
Մեծությամբ 3-րդ մայրցամաքն է: Այնտեղ կա 3 խոշոր պետություն՝ ԱՄՆ, Կանադա, Մեքսիկա: Հյուսիսային Ամերիկա մայրցամաքը ներառում է Կանադան, ԱՄՆ-ը, Կարիբյան ծովի կղզիները և Կենտրոնական Ամերիկայի երկրները, որոնք ցամաքի նեղ շերտով ձգվում են Միացյալ Նահանգների և Հարավային Ամերիկայի միջև:
Այս խոշոր մայրցամաքում ավելի քան 20 երկիր կա, Կանադայից` աշխարհի երկրորդ մեծագույն երկրից մինչև մանր կղզիներ, ինչպիսիք են Գրենադան և Սենթ Լուսիան: Ամենամեծ պետությունը Կանադան է: Ամենամեծ քաղաքը Մեխիկոն է: Ամենաբարձր լեռնագագաթը Մաք Քինլին է, գտնվում է Միացյալ Նահանգների Ալյասկա նահանգում: Այս մայրցամաքի ամենամեծ լիճը Վերին լիճն է, գտնվում է Միացյալ Նահանգների և Կանադայի միջև, իսկ ամենամեծ անապատը Մեծ ավազանն է , որը գտնվում է Միացյալ Նահանգներում: Ամենաերկար գետը Միսիսիպին է, որն ունի 6019 կիլոմետր երկարություն: Ամենամեծ կղզին Գրենլանդիան է: Հիմնական օգտակար հանածոներն են արծաթը, ոսկին, պղինձը, արճիճը, ցինկը, գրաֆիտը, մոլիբդենը, նիկելը: Իսկ վառելիքի պաշարներից կան նավթի, ածուխի, բնական գազի և ուրանի պաշարներ:
Ծիրանի ծառը
Մաս երկրորդ
Տղաները շարժվեցին դեպի Հենդերսոնի այգին։Փոխանակ փողոցներով ու մայթերով գնալու, նրանք անցնում էին դատարկ բակերով, մագլցում էին ցանկապատերի վրայով։ Նրանք ուզում էին այդտեղ հասնել դժվարին, արկածախնդրական ճանապարհով։ Որոշ հեռավորությունից նրանց հետևում էր Յուլիսիսը։
— Հասած ծիրանը աշխարհի ամենահամեղ միրգն է,— ասաց Օգին իր խմբի անդամներին։
— Մի՞թե ծիրանը մարտին է հասնում,— հարցրեց Նիքի Փալոդան։
— Նախ, համարյա թե ապրիլն է,— ասաց Օգին,— և երկրորդ, վաղահաս ծիրանը շատ կարճ ժամանակում հասնում է, եթե արև է լինում։
— Վերջերս անձրև էր գալիս,— ասաց Ալֆ Ռայֆը։
— Քո կարծիքով, որտեղի՞ց է ծիրանը սնունդ առնում,— ասաց Օգին,— ջրից և անձրևից։ Ծիրանի համար անձրևը նույնքան անհրաժեշտ է, որքան արևը։
— Ցերեկը՝ արև, գիշերը՝ անձրև,— ասաց Շեկ Մանուկյանը,— տաքացրու և ջուր տուր։ Ես գրազ կգամ, որ այդ ծառի վրա բազմաթիվ հասած ծիրաններ կլինեն։
— Երանի այդպես լինի,— ասաց Ալֆ Ռայֆը։
— Ծիրանների համար դա դեռ շատ շուտ է,– ասաց Նիքի Փալոդան։— Անցյալ տարի հունիսին հազիվ հասան։
— Դա անցյալ տարի էր,— ասաց Օգին,— այս տարին ուրիշ է։
Շուրջ հարյուր մետր հեռավորության վրա տղաները կանգնեցին՝ հիանալու համար այդ հռչակավոր ծիրանի ծառով, որը ամբողջությամբ կանաչ էր, գեղեցիկ, շատ հին՝ շատ մեծ։ Այն կանգնած էր Հենդերսոնի բակի անկյունում։ Տասը տարի էր, ինչ թաղի տղաները հարձակվում էին ծերուկ Հենդերսոնի ծիրանի ծառի վրա։ Հին, կիսաքանդ տան մեջ միստր Հենդերսոնը ամեն գարնան ուրախ անհամբերությամբ սպասում էր նրանց գալուն, միշտ գոհացնելով մանուկներին, որովհետև երևում էր վերջին րոպեին ու, վախեցնելով, փախցնում էր նրանց։ Եվ հիմա էլ լուսամատի վարագույրի ետևից, միստր Հենդերսոնը գլուխը բարձրացրեց գրքից.
— Օհո՜, մի տեսեք,— ասաց նա ինքն իրեն։— Մարտի մեջ, համարյա ձմռանը, ծիրան գողանալու են գալիս։ Մի սրանց նայեցեք։— Նա նորից նայեց տղաներին, շշնջալով, կարծես թե ինքը դրանցից մեկը լիներ։— Գալիս են ծերուկ Հենդերսոնի ծառից ծիրան գողանալու,— ասաց նա։— Ահա, գալիս են, կամացուկ մոտենում են, հա, հա,— ծիծաղեց նա,– մի դրանց նայիր, նայիր այդ պուճուրին։ Հավատացնում եմ՝ չորս տարեկանից մեծ չի լինի։ Նորելուկ է։ Եկեք, եկեք, մոտեցեք իմ հրաշալի ծառին։ Եթե կարողանայի այս պահին ձեզ համար ծիրանները հասցնել, անպայման կանեի…
Միստր Հենդերսոնը դիտում էր, թե ինչպես Օգին հրահանգում, ուղղություն էր տալիս տղաներին, առաջնորդում էր հարձակումը։ Տղաները աչալրջությամբ շրջապատեցին ծառը։ Նրանց սրտերում վախի ու հույսի խառնուրդ կար։ Եթե նույնիսկ ծիրանները խակ լինեին, գործի էությունը չէր փոխվում, նշանակություն չուներ՝ իրենք հասած ծիրանի գողության էին եկել, թե՝ խակ։ Իհարկե, լավ կլիներ, որ ծիրանները հասած լինեին։ Նրանք վախենում էին Հենդերսոնից, վախենում էին մեղքից, բռնվելու վտանգից և հանցանքից, վախենում էին, որ մի քիչ շատ են եկել, և ծիրանները կարող են խակ լինել։
— Գուցե տանը չէ, Օգի,– շշնջաց Նիքի Փալոդան, երբ տղաները համարյա հասել էին ծառին։
— Տանն է,— ասաց Օգին,— նա միշտ տանն է։ Պարզապես թաքնվում է։ Դա ծուղակ է։ Նա ուզում է մեզ բռնել։ Բոլորդ ուշադիր եղեք։ Դժվար է ասել, թե նա որտեղ կլինի։ Իսկ դու, Յուլիսիս, անմիջապես տուն գնա։
Յուլիսիսը հնազանդությամբ երեք քայլ ետ գնաց և կանգնեց դիտելու արտասովոր մենամարտը արտասովոր ծառի հետ։
— Հասա՞ծ են, Օգի,— ասաց Շեկը,— ինչ-որ դեղնավուն բան տեսնո՞ւմ ես։
— Միայն կանաչ,— պատասխանեց Օգին։— Դրանք տերևներ են։ Ծիրանները տակն են լինում։ Բոլորդ հանգիստ մնացեք։ Որտե՞ղ է Լայոնելը։
— Ես այստեղ եմ, — շշնջաց Լայոնելը։ Նա սարսափելի վախեցել էր։
— Լավ,— ասաց Օգին,— պատրաստ եղեք։ Հենց որ ծերուկ Հենդերսոնին տեսնեք, փախեք։
— Իսկ որտե՞ղ է նա,— ասաց Լայոնելը այնպես, կարծես Հենդերսոնը կարող էր անտեսանելի լինել և կամ նապաստակից ոչ մեծ մի բան, որը կարող է խոտերի միջից հանկարծ վրա ցատկել։
— Ի՞նչ է նշանակում որտեղ է,— ասաց Օգին,— նա հավանաբար տանն է, բայց երբեք չի կարելի հասկանալ Հենդերսոնին։ Կարող է թաքնված լինել դրսում, ինչ-որ տեղ, սպասելով, որ մեզ անակնկալի բերի։
— Դո՞ւ ես ծառը բարձրանալու, Օգի,— հարցրեց Ալֆ Ռայֆը։
— Հապա էլ ո՞վ,— ասաց Օգին,— իհարկե ես, բայց նախ գոնե տեսնենք ծիրանը հասա՞ծ է։
— Հասած թե խակ,— ասաց Շեկ Մանուկյանը,— մենք պետք է գոնե մի քանի հատ գողանանք։
— Անշուշտ,— ասաց Օգին։— Անշուշտ պետք է գողանանք։ Իսկ եթե հասած է, պետք է շատ գողանանք։
— Իսկ վաղը, կիրակնօրյա դպրոցում, ի՞նչ պետք է ասես, Օգի,— հարցրեց Լայոնելը։
— Ծիրան գողանալը այն գողությունը չէ, որ գրված է Ավետարանում,— ասաց Օգին։— Դա ուրիշ բան է։
— Այդ դեպքում ինչո՞ւ ես վախենում,— հարցրեց Լայոնելը։
— Ո՞վ է վախենում,— ասաց Օգին։— Մենք պետք է պարզապես զգույշ լինենք և վերջ։ Ինչո՞ւ բռնվենք, երբ կարող ենք փախչել։
— Ես ոչ մի հասած ծիրան չեմ տեսնում,— ասաց Լայոնելը։
— Դու ծառը տեսնում ես, չէ՞,— հարցրեց Օգին։
— Ծառը շատ լավ տեսնում եմ,— ասաց Լայոնելը,— բայց միայն այդքանը։ Պարզապես մի մեծ ծառ է, ամբողջությամբ կանաչ։ Բայց, իրոք, շատ գեղեցիկ ծառ է, այնպես չէ՞, Օգի։
Խումբն արդեն ծառի տակ էր։ Յուլիսիսը, մի քիչ հեռվից, հետևում էր նրանց։ Նա բոլորովին չէր վախենում։ Նա ամենևին բան չէր հասկանում, բայց վստահ էր, որ սա շատ կարևոր գործ է՝ և կապված ծառի հետ, և ծիրանի։ Տղաները ուսումնասիրեցին ծիրանենու ճյուղերը, որոնք կանաչ էին, մատղաշ տերևներով։ Ծիրանները բոլորն էլ փոքր էին, շատ խակ և հավանաբար շատ պինդ։
— Դեռ չեն հասել,— ասաց Ալֆ Ռայֆը։
— Ճիշտ է,— ընդունեց Օգին։— Ինձ թվում է, որ մի քանի օր էլ պետք է սպասել։ Գուցե հաջորդ շաբաթ։
— Հաջորդ շաբաթ, անպայման,— ասաց Շեկը։
— Բայց շատ առատ է,— ասաց Օգին։
— Մենք չենք կարող դատարկ ձեռքով վերադառնալ, Օգի,— ասաց Շեկը։— Գոնե մի հատ պիտի քաղենք, խակ թե հասած, գոնե մի հատ, անպայման։
— Օ քեյ,— ասաց Օգին: — Ես մի հատ կքաղեմ, իսկ դուք պատրաստ եղեք փախչելու։— Օգին թռավ, կախվեց մի ցածր ճյուղից։ Խումբը, միստր Հենդերսոնը և Յուլիսիսը հետևում էին նրան հիացումով, զարմանքով և հափշտակությամբ։ Այդ պահին միստր Հենդերսոնը տնակից դուրս եկավ ու կանգնեց աստիճանների վրա։ Բոլոր տղաները ճնճղուկների երամի նման շաղ եկան։
— Օգի՜,— բղավեց Շեկ Մանուկյանը,— Հենդերսոնը։
Ինչպես վախեցած օրանգուտանգը ջունգլիում, Օգին ծառի վրայից նայեց շուրջը, կախվեց մի ճյուղից և իրեն ցած գցեց։ Նա վազել սկսեց ոտքը դեռ գետնին չառած։ Բայց նկատելով Յուլիսիսին, հանկարծ կանգ առավ և գոռաց տղայի վրա.
— Յուլիսի՛ս, վազի՛ր, փախի՛ր։
Սակայն Յուլիսիսը տեղից չշարժվեց։ Նա ոչինչ չէր հասկանում։ Օգին ետ դարձավ, վազեց դեպի տղան, գրկեց նրան ու ետ վազեց, իսկ Հենդերսոնը նայում էր։ Երբ տղաները անհայտացել էին, ու ամեն ինչ նորից խաղաղվել էր, ծերունին ժպտաց, նայեց ծառին։ Հետո շրջվեց ու տուն մտավ։