English 18.05.2021

English Option

Mr. Yates was nearly ninety, so it was often difficult for him to remember things,
but he still liked travelling very much, so he and his wife went to Spain every
year. One summer when they were there, they went to visit some friends. These
people had two young daughters.
One afternoon Mr. Yates was talking to one of the girls in the garden after
lunch. ‘You and your sister were ill when my wife and I were here last year,
weren’t you?’ he said to her.
‘Yes, we were,’ answered the girl. ‘We were very ill.’
The old man said nothing for a minute, because he was thinking. Then at last
he said, ‘Oh, yes, I remember now! One of you died. Which one of you was it,
you or your sister?’
The girl answered, ‘It was me.’
‘Oh? I’m very sorry to hear it,’ said the old man.

Рускайя версийя

Мистеру Йейтсу было почти девяносто, поэтому ему часто было трудно что-то вспоминать.
но он по-прежнему очень любил путешествовать, поэтому они с женой каждый раз ездили в Испанию. Однажды летом, когда они были там, они пошли в гости к друзьям. Эти
у людей было две маленькие дочери.
Однажды днем мистер Йейтс разговаривал с одной из девушек в саду после
обед. «Вы и ваша сестра были больны, когда мы с женой были здесь в прошлом году,

сказал он ей.
«Да, были», – ответила девушка. «Мы были очень больны».
Старик промолчал минуту, потому что задумался. Тогда наконец
он сказал: «О да, теперь я вспомнил! Один из вас умер. Кто из вас был это,
ты или твоя сестра? ‘
Девушка ответила: «Это я».
‘Ой? Мне очень жаль это слышать, – сказал старик.



A. Answer these questions.

  1. Why did Mr. Yates not remember things very well? Because he Mr. Yates is very old
  2. Where did his friends live? They live in Hispania
  3. Who were ill when Mr. and Mrs. Yates visited Spain another time? two daughters
  4. Who really died then? one of the sisters
  5. Was the girl having a joke with Mr. Yates?
    B. Which words in the story on page 40 mean:
  6. almost-nearly 3. sad- 5. stopped living-died
  7. not forget 4. hard
    C. Write this story. Put one word in each empty place. You will find all
    the correct words in the story on page 40.
    Mr. and Mrs. Yates lived together for 52 years, and then she became very
    . . . . After a month she . . . , and Mr. Yates was alone. It was . . . for him to
    live in a big house without anybody else, so he married again. His new . . .
    was much younger than he was, and she liked . . . to foreign countries, so
    they began to go to Africa every . . . , in the winter. Mrs. Yates had a younger
    . . . , and she usually went with them too. Everybody thought, ‘Those girls
    are that old man’s . . . .’
    One day in Kenya a man said to him, ‘Do you . . . me? I was your
    neighbor in Southampton.’
    Mr. Yates did not answer for a few seconds, because he was . . . . Then
    he said, ‘Oh, yes! That’s right! I married your daughter, didn’t I?

Պատմության նախագիծ

Ելֆիվային աշտարակ

1889 թվականի համաշխարհային ցուցահանդեսը անցկացվեց Փարիզում և ժամանակն էր, որ համընկներ Ֆրանսիական հեղափոխության հարյուրամյակի հետ: Փարիզի քաղաքային վարչակազմը դիմել է հայտնի ֆրանսիացի ինժեներներին ՝ առաջարկելով մասնակցել ճարտարապետական ​​մրցույթին: Նման մրցույթի ժամանակ անհրաժեշտ էր ստեղծել երկրի ինժեներական և տեխնոլոգիական նվաճումները տեսողականորեն ցուցադրող կառույց:

Ներառյալ նման առաջարկը եկել է Գուստավ Էյֆելի ինժեներական բյուրո: Էյֆելը ինքը պատրաստի միտք չուներ, բայց հետաձգելով հետաձգված նախագծերը ՝ նա գտավ բարձրահարկ աշտարակի էսքիզ, որը պատրաստել էր նրա համագործակից Մորիս Կոշլենը (ֆր.) Ռուս. (կամ Köhlen- ի գերմաներեն արտասանության մեջ): Anotherրագրի ավարտին մասնակցեց նաև մեկ այլ աշխատակից ՝ Էմիլ Նուգիեն (ռուս.) Ռուսաստանը: Մրցույթի համար առաջարկվում էին 300 մետրանոց երկաթե աշտարակի գծանկարներ: Նախապես, 1884 թվականի սեպտեմբերի 18-ին Գուստավ Էյֆելը իր աշխատողների հետ համատեղ ստացավ արտոնագիր ծրագրի համար, և հետագայում նրանցից գնեց բացառիկ իրավունքը:

Architectարտարապետական ​​և ինժեներական նախագծերի համաֆրանսիական մրցույթը, որը պետք է որոշեր ապագա համաշխարհային ցուցահանդեսի ճարտարապետական ​​տեսքը, մեկնարկել է 1886 թվականի մայիսի 1-ին: Մրցույթին մասնակցում էին 107 դիմորդներ, որոնց մեծ մասը այս կամ այն ​​չափով կրկնում էր Էյֆելի առաջարկած աշտարակի նախագիծը: Քննարկվում էին նաև տարբեր շռայլ գաղափարներ, որոնց մեջ, օրինակ, հսկա գիլյոտին, որը պետք է հիշեցներ Ֆրանսիական մեծ հեղափոխության մասին: Մեկ այլ առաջարկ `քարե աշտարակ էր, բայց հաշվարկներն ու անցյալի փորձը ցույց տվեցին, որ շատ դժվար կլինի կառուցել քարե կառույց, որը նույնիսկ ավելի բարձր կլիներ, քան 169 մետրանոց Վաշինգտոնի հուշարձանը, որի կառուցումը ԱՄՆ-ի համար հսկայական ջանքեր էր արժեցել տարիներ առաջ

Էյֆելյան նախագիծը դառնում է չորս հաղթողներից մեկը, այնուհետև ինժեները կատարում է դրա վերջնական փոփոխությունները `գտնելով փոխզիջում զուտ ինժեներական նախագծման սկզբնական սխեմայի և դեկորատիվ տարբերակի միջև: Ի վերջո, կոմիտեն լուծվում է Էյֆելյան ծրագիրը: Մրցույթի առաջին մրցանակը շահելով ՝ Էյֆելը ոգևորությամբ բացականչեց. «Ֆրանսիան կլինի միակ երկիրը, որի 300 մետր դրոշաձողը կլինի»:

Նուգիեի և Կոշլենի նախնական նախագիծը գեղագիտական ​​առումով չափազանց «չոր» էր և չէր համապատասխանում Փարիզի համաշխարհային ցուցահանդեսի շենքերի համար առաջադրված պահանջներին, որոնց ճարտարապետությունը ենթադրվում էր ավելի նուրբ: Խստապահանջ փարիզյան հասարակության նախասիրությունները ավելի լավ բավարարելու համար ճարտարապետ Ստեփան Սավվեստը հանձնարարվեց աշխատել դրա գեղարվեստական ​​տեսքի վրա: Նա առաջարկեց աշտարակի նկուղային սյուները քարով պատել, կապել դրա սյուները և առաջին հարկի հարթակը վեհաշուք կամարների օգնությամբ, որոնք միաժամանակ կդառնան ցուցահանդեսի գլխավոր մուտքը, աշտարակի հատակների վրա տեղադրել ընդարձակ ապակեպատ դահլիճներ, աշտարակի գագաթը կլորացված ձևով և զարդարելու համար օգտագործել տարբեր դեկորատիվ տարրեր …

1887 թվականի հունվարին Էյֆելը, Փարիզի նահանգը և քաղաքապետարանը համաձայնագիր ստորագրեցին, համաձայն որի ՝ Էյֆելը աշտարակի համար 25 տարվա գործառնական վարձակալություն էր ստացել անձնական օգտագործման համար, ինչպես նաև նախատեսում էր վճարել 1,5 միլիոն դրամական սուբսիդիա: ոսկե ֆրանկ, որը կազմում էր աշտարակի կառուցման բոլոր ծախսերի 25% -ը: 1888 թվականի դեկտեմբերի 31-ին, բացակայող միջոցները հայթայթելու նպատակով, ստեղծվեց բաժնետիրական ընկերություն, որի կանոնադրական կապիտալը կազմում է 5 միլիոն ֆրանկ: Այս գումարի կեսը երեք բանկերի ներդրած միջոցներն են, երկրորդ կեսը `հենց Էյֆելի անձնական միջոցները:

Շինարարության վերջնական բյուջեն կազմել է 7,8 միլիոն ֆրանկ: Աշտարակը արդյունք տվեց ցուցահանդեսի ընթացքում, և դրա հետագա շահագործումը, պարզվեց, շատ եկամտաբեր բիզնես էր: